Θα έχετε σίγουρα ακουστά τη Δήμητρα, την Ήρα ή ακόμα και την Αφροδίτη… Είναι μέλη της μεγάλης οικογένειας των Ελλήνων θεών και θεοτήτων, που, σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους, κατέχουν δυνάμεις ανώτερες από αυτές των θνητών.
Οι πιστοί δεν είναι εντελώς ανιδιοτελείς όταν αφιερώνουν προσευχές και προσφορές σε αυτούς, καθώς επιζητούν την εύνοια των θεοτήτων. Κάθε θεός ή θεά προσφέρει την προστασία του σε μια πτυχή της ζωής.
Λοιπόν, ποιες υπερφυσικές δυνάμεις έχουν οι θεές;
Στον κόσμο της αρχαίας Μεσογείου, συχνά τις συσχέτιζαν με τους παρακάτω τομείς:Αγάπη: Αφροδίτη, στην ελληνική μυθολογία
Η επιρροή που έχουν αυτές οι αρχαίες μορφές υπερβαίνει τον χρόνο. Εμφανίζονται ακόμη και σε ένα πολύ δημοφιλές κινούμενο σχέδιο!
Στους μύθους της αρχαιότητας, οι θεότητες είναι οντότητες που κατέχουν δυνάμεις ανώτερες από αυτές των θνητών.
Μαζί, αυτές οι ιέρειες αφιέρωσαν τη ζωή τους στη λατρεία αυτής της θεάς, με σκοπό να προστατεύσουν την πόλη της Ρώμης. Και πώς το κατάφερναν αυτό;
Μαζί, αυτές οι ιέρειες αφιέρωσαν τη ζωή τους στη λατρεία αυτής της θεάς, με σκοπό να προστατεύσουν την πόλη της Ρώμης. Και πώς το κατάφερναν αυτό;
Για την προσφορά τους προς το δημόσιο συμφέρον, απολάμβαναν ορισμένα προνόμια. Το πιο αξιοσημείωτο: ήταν αυτόνομες, δεν τελούσαν υπό την επιτροπεία κάποιου πατέρα ή συζύγου, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες γυναίκες της Ρώμης!
Στην αρχαία Ρώμη, οι Εστιάδες Παρθένες ήταν ιέρειες της Εστίας, της θεάς της οικογενειακής εστίας.
Μπορεί ο έρωτας να ήταν απαγορευμένος για τις εστιάδες παρθένες, όμως για πολλές θεότητες είναι ο βασικός σκοπός της ύπαρξής τους! Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι όλοι τον βλέπουν με τον ίδιο τρόπο…
Ανακαλύψτε αυτό το παράδειγμα μέσα από δύο μύθους: έναν για την Ιστάρ και έναν για την Ίσιδα!
Ιστάρ: η θεά της ερωτικής αγάπης, είχε πολυάριθμες ερωτικές κατακτήσεις. Όταν προσπάθησε να αποπλανήσει τον Γκιλγκαμές, εκείνος αντιστάθηκε στα θέλγητρά της. Αυτή η απόρριψη την εξόργισε. Έστειλε εναντίον του έναν μαινόμενο ταύρο και, στη συνέχεια, η εκδίκησή της έπληξε χιλιάδες αθώους.
Ίσις: η θεά της συζυγικής αγάπης. Ο σύζυγός της, ο Όσιρις, δολοφονήθηκε και διαμελίστηκε από τον ίδιο του τον αδερφό, που σκόρπισε τα μέλη του σε όλο τον κόσμο. Η Ίσις ξεκίνησε τότε ένα μεγάλο ταξίδι για να τα βρει και κατάφερε τελικά να συναρμολογήσει ξανά το σώμα του άντρα της. Στη συνέχεια, το τύλιξε σε σάβανο, σαν μούμια. Ήταν μια πολύ αφοσιωμένη σύζυγος! Η Ίσις απεικονίζεται εδώ καθώς φυλάει τον Όσιρι, τυλιγμένο στο σάβανο.
Οι θεότητες που συνδέονται με την αγάπη μπορεί να εκπροσωπούν είτε την ερωτική αγάπη, όπως η Ιστάρ, είτε τη συζυγική αγάπη, όπως η Ίσις.
Λατρευόταν στην αρχαία Αίγυπτο και ήταν — μεταξύ άλλων! — θεά της γονιμότητας.
Οι έγκυες γυναίκες φορούσαν φυλαχτά προς τιμήν της, για να προστατεύονται από τον κίνδυνο αποβολής ή θανάτου κατά τον τοκετό. Η εγκυμοσύνη, μέχρι πρόσφατα, ήταν μια εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας — καλύτερα, λοιπόν, να έχεις τους θεούς με το μέρος σου!
Αυτή η θεότητα είναι τόσο σημαντική, που η λατρεία της διαδόθηκε σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου!
Σε αυτόν τον ρωμαϊκό βωμό μπορούμε να την αναγνωρίσουμε από το μουσικό όργανο που κρατά στο χέρι της. Είναι το σείστρο, ένα όργανο που χρησιμοποιούσαν στην Αίγυπτο κατά τις τελετές προς τιμήν της.
Στην αρχαιότητα, η Ίσις, η Αιγύπτια θεά της γονιμότητας, έχαιρε θαυμασμού, ακόμη και μέχρι τη Ρώμη.
Η Ίσις (ναι, πάλι αυτή!) έχει ακόμη έναν ρόλο κι αυτή τη φορά δεν είναι η μόνη: τον ρόλο της μητρικής φιγούρας.
Ιστορικά, οι γυναίκες έχουν συχνά ταυτιστεί με την εικόνα της μητέρας. Αυτό το είδος απεικόνισης, της μητέρας με το παιδί, έχει ξεπεράσει εποχές, γεωγραφικά σύνορα και θρησκείες.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα!
Οι αναπαραστάσεις μιας μητρικής φιγούρας που φροντίζει το παιδί της έχουν ξεπεράσει γεωγραφικά σύνορα και εποχές.
Σε αντίθεση με όλες αυτές τις ενάρετες μυθολογικές μορφές, η Μήδεια ενσαρκώνει πολύ πιο σκοτεινές πτυχές. Προκειμένου να εκδικηθεί τον άπιστο σύζυγό της, αυτή η γυναίκα έγινε πανούργα, φτάνοντας στο σημείο να σκοτώσει τα ίδια της τα παιδιά.
Ο Έλληνας τραγικός ποιητής Ευριπίδης αφηγείται αυτόν τον μύθο στην τραγωδία του με τίτλο «Μήδεια». Η ιστορία αυτή έχει πράγματι ξεπεράσει τα εγχώρια σύνορα. Έχει διασωθεί, για παράδειγμα, ακόμα και σε αιγυπτιακούς παπύρους!
Η μορφή της Μήδειας έχει επανεξεταστεί πολλές φορές στη λογοτεχνία και στις τέχνες, αναδεικνύοντας τις πολλαπλές όψεις της προσωπικότητάς της: άλλοτε σκληρή φόνισσα, άλλοτε πληγωμένη σύζυγος και άλλες φορές λόγια γυναίκα και μάγισσα.
Αφού λοιπόν είδαμε τόσες απεικονίσεις των γυναικών ως μητέρες και συζύγους, ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε και άλλες εκδοχές, καθώς επίσης και τα στερεότυπα που τις συνοδεύουν!
Η μυθολογική μορφή της Μήδειας είναι αυτή μιας πανούργας γυναίκας που έφτασε στο σημείο να σκοτώσει τα ίδια της τα παιδιά.
"*" indicates required fields